از ديدگاه کودکان استرس ، احساس خارج از کنترل بودن است و نشانه هاي مهم استرس در کودکان عبارت است از : - احساس درد در ناحيه سر ، سينه و .. - عزت نفس پايين - تهوع و درد شکمي - پرخاشگري - نگراني زياد - افسردگي و خلق پايينن - اشکال در تمرکز - زودرنجي و عدم تعادل براي مقابله بااسترس راهکارهايي وجود دارد که مهمترين آنها شناسايي عوامل استرس زاي شخصي ميباشد . پس از شناسايي عوامل استرس زا جهت از بين بردن استرس و ايجاد حس کنترل در زندگي ميتوانيم از تکنيک هاي ساده اي استفاده کنيم . همچنين ميتوانيم از طريق بازي و يا ياد دهي مهيج آنها را به کودکان و نوجوانان آموزش دهيم . اين تکنيکها شامل آگاهي تنفسي ، آرام سازي عضلات و تصوير سازي ذهني ميشوند . آموزش نبايد جنبه اجبار پيدا کند ، در اين صورت کودک آنرا ادامه نخواهد داد .در ابتداي آموزش دلواپس خنديدن بچه ها نباشيد . اغلب در ابتداي کار پيش خواهد آمد و پس از آن جاي خود را به يک همکاري دقيق خواهد داد. به خاطر داشته باشيد که خنديدن ، خود يکي از راههاي کاهش تنش ميباشد . لازم است بدانيم ؛ فردي که ميخواهد اين روش را به کودک و نوجوان آموزش دهد، ابتدا بايد خودش اين روش را  بکار گرفته باشد . تکنيک هاي آرام سازي ميتواند براي کودکان مبتلا بهADHD ، کودکان پرخاشگر ،کودکاني که دچار اضطراب امتحان يا اضطراب جدايي ميشوند ، کودکان مبتلا به اختلالات خواب ، کودکان مبتلا به اختلالات يادگيري، کودکان مبتلا به لکنت و کودکان مبتلا به فوبيا ، اوتيسم و روان پريشي ؛ در کنار درمانهاي ديگر ميتواند مورد استفاده قرار بگيرد .

براي بالا بردن آرامش در کودکان بايد از روش هاي صحيح استفاده کنيد

بازي ها مي توانند به طور موثر براي ساخت تمرکز استفاده شوند. از آنجا که کودکان با بازي بيشتر مي آموزند، هميشه ايده خوبي است که سعي کنيد فعاليت هاي خود را کمي سرگرم کننده تر کنيد. ابزارهاي کوچک، تبلت ها و رايانه ها را دور نگه داريد و اجازه دهيد کودکان بازي هاي معمولي با اسباب بازي هاي معموليشان را انجام دهند، فعاليت هايي که توجه و تمرکز را افزايش مي دهند و تمرينات تمرکز انجام مي دهند. مطالعات نشان داده اند که ابزارها در واقع ميزان توجه و قدرت حافظه کودکان را کاهش مي دهند،پس آنها بايد به اندازه کافي مورد استفاده قرار گيرند يا کلا ممنوع باشند.
تنفس عميق
دم و بازدم عميق، يک روش مؤثر براي کند کردن طبيعي واکنش بدن به استرس است. با اين روش ضربان قلب و فشار خون کاهش مي يابد و باعث ايجاد حس خود کنترلي در فرزند مي شود. به کودک ياد بدهيد هوا را از بيني به داخل ريه فرو ببرد، براي چند لحظه نگه دارد و به آرامي به صورت بازدم از دهان رها سازد.

تمرکز روي ماهيچه ها
اين روش با انقباض و شل کردن ماهيچه هاي متفاوت بدن همراه است؛ براي صورت از فرزندتان بخواهيد بيني و پيشاني خود را منقبض کند، درست مانند اين که بوي بدي را استشمام مي کند. سپس بخواهيد عضلات صورت را به حالت اول باز گرداند اين کار را بايد 3 مرتبه انجام دهد. براي دست ها و بازوها از وي بخواهيد دست ها و بازوهايش را به بالاي سرش تا آن جا که مي تواند کشش دهد، سپس دست ها را خيلي شل پايين آورد و رها کند. اين کار را 3 مرتبه انجام دهد. درباره دست ها و انگشت ها، از فرزندتان بخواهيد تصور کند؛ پرتقالي را در يک دست خود گرفته است و تا آن جا که مي تواند آن را فشار بدهد سپس دست و بازويش را شل کند.3 مرتبه اين عمل را تکرار کند و سپس با دست ديگرش اين تمرين را انجام دهد. براي شکم هم از کودک بخواهيد روي زمين دراز بکشد و براي چند لحظه ماهيچه هاي شکم را منقبض کند. سپس ماهيچه ها را شل و براي چند لحظه استراحت کند.3 بار اين حرکت را تکرار کند و بعد اين روش را درحالي که ايستاده است؛ انجام دهد. اما براي پاها از وي بخواهيد انگشتان شست پاهايش را روي زمين، فشار دهد و سپس انگشتان شست را شل کند. اين حرکت را هم بايد 3 مرتبه تکرارکند.

هل دادن ديوار

براي برخي از کودکان، تلاش براي تنفس عميق و يا آرام شدن از طريق مديتيشن (مراقبه) تنها باعث اضطراب بيش‌تر مي‌شود. “آيا درست انجام مي‌دهم؟ همه فکر مي‌کنند من ديوانه هستم. من فراموش مي‌کنم که آن موقع نفس بکشم.” عمل سفت کردن عضلات يک موازنه ايجاد خواهد کرد زماني که آن‌ها آرام هستند، و منجر به آرامشي مي‌شود که بيش‌ترِ روش‌هاي منفعل ممکن است نتوانند ارائه دهند. از کودک‌تان بخواهيد در مقابل ديوار بايستد و با تمام قدرت به آن فشار وارد کند، و خوب دقت کند که از عضلات بازوها، پاها، پشت و شکم‌اش استفاده ‌کند هنگامي که سعي مي‌کند ديوار را به حرکت درآورد. از او بخواهيد که تا ده بشمارد و سپس ده شماره نفس عميق بکشد، و سه بار اين کار را تکرار کند.
بي احتياطي‌هاي کودک را ناديده بگيريد. اگر فرزند شما زمين خورد و پايش درد گرفت، به او اجازه دهيد خودش بلند شود. وقتي اينکار را انجام داد، دست و پاي او را تميز کنيد و به او تذکر بدهيد که ديگر سريع ندود يا بي احتياطي نکند تا زمين بخورد. اين را بدانيد که او نيز از روي قصد اين کار را انجام نداده است و اين شيطنت کودکي است. پس با آرامش برخورد کنيد.

به ياد داشته باشيد که مهم‌ترين نقش در تربيت را والدين ايفا مي‌کنند. کودک شما به طور طبيعي با شما در روش‌هاي تربيتي همکاري نمي‌کند پس با پاداش او را به سمت راهکارهاي تربيتي مناسب تشويق کنيد.


زمان سکوت

(قصد شما اين است که به کودک آموزش دهيد تا چند دقيقه – به ازاي هر سال سن کودک، يک دقيقه – به آرامي دراز بکشد. از يک کرونومتر استفاده کنيد تا کودک بداند چند دقيقه توانسته ساکت باشد).
” مي خوام روي تختخواب يا زمين دراز بکشي. حالا چشماتو ببند. ببينم چقدر مي توني ساکت بموني(منتظر شويد.) ، آفرين! چند دقيقه است که تو تونستي ساکت بموني” ( کنار کودک خود بخوابيد تا نشان دهيد در نظر شما اهميت روش هاي حفظ آرامش و همينطور ايجاد حس نزديکي چقدر زياد است. زمان را با گوش دادن به موسيقي، راه رفتن خيالي و يا روش هاي ديگر طولاني کنيد.)